Þegar morgunstund gefur ekki gull í mund

Klukkan er sjö, vekjaraklukkan hringir. Óþolandi hljóð, búið að kvelja mig stóran hluta lífs míns. Samt óvenju spennt að vakna í dag, á að mæta í morgunflug. Fjölmiðlafræðinemar á leið til Reykjavíkur að skoða prentmiðla, ferð sem ég hafði hlakkað lengi til. Valdi outfit-ið fyrir 2 dögum. Snooze.
    7:10. Jæja best að koma sér á fætur, fer gegn mínum viðmiðum og læt barnið hafa símann til þess að vinna mér tíma. Beint á Youtube og horfir á miður uppbyggjandi myndbönd af fullorðinni manneskju opna Kinderegg. Eðlilega. Verð að hafa tíma til þess að græja mig án þess að hafa auka manneskju á öðrum handleggnum. Á í nógu basli með mig sjálfa svona snemma morguns. 
   Greiða hárið, sparsla andlitið. Kærastinn kemur inn á bað og ælir með tilheyrandi búkhljóðum. Frábært, hann fer þá ekki með barnið á leikskólann eins og ég reiknaði með. Búin að smita hann af pestinni sem ég var með nóttina áður.                   
     Tíminn líður einhverra hluta vegna tvöfalt hraðar en vanalega. Með maskara á öðru auga klæði ég 2ja ára barn á mótþróaskeiði. ,,Svona elskan, mamma þarf að fara í flugvélina..” - ,,NEI MAMMA!”. Dótturinni finnst rök óþörf viðbót við þessa skoðun hennar. Eftir bardagann er ég einum eyrnalokk fátækari og klóruð í framan en barnið fullklætt, ákveðinn sigur.
   Út í bíl, enn með maskara á öðru. Öskrandi barn en enginn bílstóll sjáanlegur í bílnum. Dásamlegt, 20 mínútur í flug. Í hælaskóm skauta ég í hálkunni með mótþróabarnið í fanginu á leikskólann. Rétti fóstrunni hana á orginu og segi; ,,Sorry, er að missa af flugi”. Hún er eitt spurningamerki þegar ég hverf út á augabragði. Skauta aftur heim á ógnarhraða, loksins borgar það sig að hafa mætt á hvert einasta skautadiskó hér á árum áður.
     Hoppa upp í bíl og spóla af stað. Það er bullandi hálka, óskastaða. Bílstjórar bæjarins hafa svo plottað samsæri gegn mér og þykir þeim öllum ákjósanlegt að halda sig undir 30 kílómetra hraða. Fæ símtal á miðju hringtorgi, bíllinn rásar svolítið til á veginum. Allir komnir upp í vél, flugið fer víst 10 mínútum fyrr en ég hélt, 8:25. Kemst á einhvern ótrúlegan hátt í heilu lagi á áfangastað og legg bílnum svo kostulega illa að allar líkur eru á að hann verði dreginn í burtu med det samme. Mér er sama. 8:23. Þýt inn og mæti hneykslunarsvip. Nei sorrý, það er búið að loka vélinni. Ekkert laust fyrr en eftir hádegi. Skellur.
    Ég sá hana samt út um gluggann. Grafkyrra. Svo flaug hún í burtu í rólegheitunum á meðan ég sat á bömmer í illa lagða bílnum mínum.

Stundvísi hefur aldrei verið ofarlega á styrkleikalistanum mínum, fæ það heldur betur í bakið af og til. Ætli ég verði ekki bara að heimsækja Morgunblaðið, Fréttablaðið og DV einsömul næst þegar ég á leið til Reykjavíkur.